Kto by pomyślał, że po zmroku w lesie są widoczki? A jednak są. Nie da się oddać tego klimatu: wiatr świszczący między drzewami, a one pod jego naporem jakby szeptały, do tego gra cieni i szybko pędzące chmury przysłaniające od czasu do czasu księżyc, który dziś był w pełnej swej krasie. Gdzieś w oddali słychać hu, hu...Właśnie dla takich chwil wybieram trening outdoor, kiedy to można podziwiać niepowtarzalny spektakl natury. Poczuliście to?
