Przed nami Nowy Rok. Co przyniesie nie wie nikt. Miejmy nadzieję, że będzie dobry. Najważniejsze by nie był gorszy od poprzedniego. Chociaż osobiście nie mogę twierdzić, że mijający rok był zły. Sobie i wszystkim innym kolarzom amatorom i nie tylko życzę przede wszystkim zdrowia i więcej czasu by móc oddawać się swojej pasji.

I wish for all bikers and not only for them: first of all a good health and more time  for your passion. Kris

Planowany kalendarz startów

W dziale KALENDARZ STARTÓW zamieściłem planowane wyścigi na przyszły sezon. Nie jest zbyt obfity, jednakże wszystkie imprezy są niedaleko od Żar, maksymalnie130 km i większość jest do zrobienia. Jednak życie zweryfikuje plany. Połowa imprez jest w Niemczech, jednak brakuje imprezy Heavy 24 h. Nikt na razie nie wspomina o niej więc się nie wychylam.

Grudniowa przejażdżka

Niedziela, przedpołudnie,  temperatura lekko ponad plus. Zaliczyliśmy ok. 30 km po płaskich terenach na zachód od miasta. Trochę błota, lekki wiatr. Ogólnie wypas. Oby częściej miały miejsce takie wypady i żeby zima nie dowalała śniegiem:)

Are You ready?

W sobotnie popołudnie korzystając z chwili wolnego wziąłem się za przyszykowanie roweru do sezonu trenażerowego:) Założyłem stary napęd, starą przerzutkę Deore oraz koło wraz z oponą. Myślę, że od połowy grudnia zacznę lekkie wprowadzenie do treningów, a od stycznia jak tylko czas i motywacja będzie pozwalała będę ostro brał się do roboty.

Listopadowa przejażdżka

Pomimo, że grudzień tuż tuż to w niedzielne przedpołudnie wybrałem się  Tedzikiem na przejażdżkę. Ciężko to nazwać treningiem, ponieważ tempo iście spacerowe, a że pogoda była  wiosenna zrobiliśmy parę kilometrów. Tym razem naszym celem był zielony szlak, który już zaliczyliśmy wspólnie na początku sezonu. Idealna trasa do takiej przejażdżki, która od nas nie będzie wymagała sporego wysiłku czy też umiejętności technicznych. Płasko jak po stole, nawet trochę piachu co przypominało mi trasy z zielonogórskiego GP. Na otwartych odcinkach, przy skraju lasu trochę wiało, momentami nawet mocno, ale to nam w ogóle nie przeszkadzało. Jak to na takich jazdach bywa rozmawialiśmy na różne tematy. Łącznie wyszło nam 2 h jazdy i ok. 35 km...

PLEBISCYT NA NAJPOPULARNIEJSZEGO SPORTOWCA ZIEMI ŻARSKIEJ I ŻAGAŃSKIEJ

Ruszył kolejny PLEBISCYT NA NAJPOPULARNIEJSZEGO SPORTOWCA ZIEMI ŻARSKIEJ I ŻAGAŃSKIEJ. Mój klub reprezentuje Mateusz Miedziński. Sezon 2011 Mateusz może zaliczyć do bardzo udanych. Wielokrotnie zdobywał medale na wyścigach organizowanych w całym kraju. W ciągu całego sezonu, aż 20 razy stawał na podium w tym 7 razy na najwyższym jego stopniu, wygrywając wyścigi w swojej kategorii.

Podsumowanie sezonu 2011

Jesień...jak zwykle to czas podsumowań. W sumie nie wiem od czego zacząć, ale pierwsza myśl jaka mi się nasuwa to to, że w tym sezonie zacząłem bardzo późno ściganie...bo aż dopiero w maju. Bywało, że pierwsze wyścigi zaliczałem  w lutym/marcu, a w kwietniu to już musowo...No wyszło jak wyszło...Z cyklu Grand Prix Lubuskiego wypadł Gubin więc pierwszy start był w Drzonkowie w maju. 

Przełaje- Puchar Polski IV seria okiem kibica...

W Dzień Niepodległości- 11.11.2011 odbyła się IV seria Pucharu Polski w przełajach w Zielonej Górze. Korzystając z wolnego dnia i w miarę ładnej pogody postanowiłem wybrać się na wyścig elity meżczyzn. Tym bardziej chciałem to zobaczyć ponieważ mieli wystartować tam moi dwaj koledzy. Gdy byliśmy na miejscu kończył się wyścig elity kobiet. Po chwili ruszyła garstka zawodników...

Specialized HR XC

Specialized HR XC- wife's bike

 Parę fotek rowerka żony:)

Grune Wald World Cup

W ostatnią niedziele października korzystając z  wolnego czasu i świetnej pogody jak na tę porę roku wybrałem się do lasu. 10:00 basen Leśna. O dziwo pojawiło się sporo ludzi zarówno z klubu jak ex klubowicze. Początek trasy prowadził tradycyjnie pod wierzę Bismarcka. Zahaczyliśmy mostek, podjazd po trawę a następnie agrafki pod wieżę Bismarcka, by zaliczyć zjazd na wieżą tylko dla orłów.

Stare fotki...

Przy okazji  awarii sprzetu odkopałem stare foty. Szczególnie z sentymentem darzę zdjęcia z żarskich imprez. Zapraszam do obejrzenia tych staroci:)

Żary XC 2004

Artykuł w Gazecie Lubuskiej

Autor: Lucyna Makowska, Gazeta Lubuska

Poniżej skan artykułu o mojej rodzince  z Gazety Lubuskiej autorstwa Lucyny Makowskiej. Zapraszam do przeczytania!

Last Action Hero- czyli ostatni zajazd na Singltrek pod Smrkem

Korzystając z pięknej pogody jaka praktycznie była co weekend od września postanowiłem spędzić go z rowerem. Miałem do wyboru start w płaskim wyścigu lub odwiedzić Singletrek'a. Bo własnie w głowie zawsze mam takie miejsca do których chce z ochotą wrócić i takim miejscem właśnie jest Singletrek pod Smrkem. W tym roku odwiedziłem go już po raz trzeci.

Last action hero- Singletrek pod Smrkiem

Always in my head are places where I want to comeback! One of those is Singletrek pod Smrkiem. All September's weekends were warm, and first weekend of October promised to be very hot, and the weather was awesome. At 9 o'clock we have strated with my family ofcourse and two friends: Tedzik and Spider.

Mountainbiking in Żary / Poland

W sobotę w końcu udało nam się spotkać ze Zbyszkiem z Gubina i objechać najciekawsze ścieżki w Zielonym Lesie. Miała być też delegacja z Niemiec, ale niestety nie dali rady przyjechać by poznać nasz cudowny .Pogoda

wręcz idealna jak na porę roku.

 

tedzik MTBiker- blog Tedzika

Mój przyjaciel i najwierniejszy trening partner założył swojego bloga rowerowego na, który serdecznie zapraszam. Z pewnością przeczytacie tam relacje z tych samych imprez czy treningów, ale z innego punktu widzenia. Zapraszam: tedzik MTBiker.

Steinitzer Mountainbike Cup 2011- 17.09.2011

Sobotnie popołudnie...Tak! Po południu wybraliśmy się Tedzikiem i oczywiście z moją familiadą na wyścig Steinitzer Mountainbike Cup 2011 do naszych zachodnich sąsiadów. O wyścigu tym opowiadał mi Zbyszek z Gubina i oczywiście dostałem zaproszenie na skrzynkę klubową.

Zaskoczeni startem, ja i Tedzik gdzieś tam w tyle!

znak wprowadzający w błąd

Znak na Al. JP II informuje nas, że po skręcie w prawo czeka nas ślepa uliczka...Szkoda, że jej nie ma. Na ul. 3-go Maja domniemanej ślepej uliczce też stoi taki znak i po przeciwnej stronie jezdni na JP...Refleksja...Ja nie stosując się do znaku dostanę mandat, a kto tu dostanie mandat jeśli wprowadza uczestników ruchu w błąd?!

Ej, daj się karnąć!

W życiu trzeba spróbować wszystkiego...W szczególności jeśli chodzi o rowery...Dziś nadarzyła się taka okazja. Nie wiem skąd, nie wiem jak Pająk zdobył ten rower, ale od razu chciałem go dosiąść, a mianowicie KONE Stinky:)- rower na profesjonalnej ramie do DH.

Zielony Las- back to the roots

Tak się składa, że dziś miałem wolne...Pogoda co najmniej niezbyt sprzyjająca i zachęcająca na rower czy też trening....ale jednak się wybrałem z moim kompanem Tedzikiem do lasu...Tak właśnie do lasu...Zielonego Lasu. W tym sezonie starałem się więcej wjeżdżać do teren i nie tylko w koło Wierzy Bismarcka, która jest mekką żarskich bikerów, czy to zrzeszonych w klubie czy tez nie...

100.000 km

Univega 703

1 września 2011 roku na treningu stuknęło mi 100.000 km. Wynik ten osiągnąłem od 1996 roku wówczas gdy zamontowałem po raz pierwszy licznik firmy SIGMA. Później tylko liczniki i rowery się zmieniały, a dystans był skrupulatnie notowany.
15 lat to szmat czasu... to połowa mojego życia...W sumie dystans nie mały, pokonałem go łącznie na czterech ramach. Zacząłem od Univegi 703, następnie w 1999 roku- Univegi Alpiny 500.
. Na tej ramie przejechałem 33.000 km, natomiast  w 2004 wsiadłem na Authora Introverta. Na tym rowerze jeździłem najkrócej- bo tylko jeden sezon. Od 2005 roku ujeżdżam Specialized'a S-worksa HT M5. I od tej pory I am Specialized:)

 S-WORKS 2005

Grand Prix MTB Zielonej Góry i Lubuskiego FINAŁ

Finał Grand Prix MTB Zielonej Góry i Lubuskiego odbył się podobnie jak rok temu w Drzonkowie, na dokładnie znanej nam trasie. Tym razem jechaliśmy w drugą stronę. Do startu podszedłem na luzaka. Nie liczyłem się w żadnej z klasyfikacji, więc nic nie obliczałem, nic nie kalkulowałem. Po prostu od startu ogień! I tak też było. Od strzału startera ruszyłem mocno do przodu. Początek był dość wąski i po piachu.

Pain

Izery....część III

Zapowiadała się piękna pogoda, wolny weekend od startu, więc postanowiłem wybrać się w Izery, prawdopodobnie ostatni raz w tym sezonie. Nie mam co narzekać, bo w sumie był to mój czwarty wypad w góry: trzy razy Izery, raz Singieltreck.
Podobnie jak rok temu start rozpoczęliśmy spod DINO Parku w Szklarskiej Porębie. Żona Kasia wraz z Igorem by się nie nudzić podczas mojej nieobecności mięli spędzić czas w parku zabaw.
A ja wraz z Tedzikiem i Dragonem, czyli podstawowym składem udaliśmy się już tradycyjnie w strone Kopalni Stanisława od Zakrętu Śmierci. Tym razem nie jechaliśmy pod górę w kierunku Kopy, tylko zjechaliśmy asfaltem tak jak szedł pierwszy mój dziewiczy maraton w 1999 roku. Jechaliśmy tymi odcinkami dość długo, aż do Konnej Scieżki, by następnie odbić w stronę Chatki Górzystów. Gdzie zaczął się jeden z pierwszych asfaltowych podjazdów. Cofnę się do momentu wspinaczki na kopalnię. Trzeci raz podjeżdżałem w tym roku i powiem szczerze najlepiej mi się wjechało. Powiem tyle, że podjazd ten utrudniony jest luźne kamienie.
Od Chatki Górzystów udaliśmy się w kierunku Świeradowa Zdrój ale tym razem bardzo szybkim, asfaltowym zjazdem. Ten zjazd na zawsze utkwi mi w pamięci, ponieważ w wieku nastu lat zaliczyłem tam potworną glebę, która wykluczyła mnie z jeżdżenia na rowerze na ponad miesiąc!

Mapka

Trasa którą mięliśmy pokonać chrakteryzowała sie tym, że początek jej był w miarę łatwy, a czym bliżej końca było trudniej. Od centrum Świeradowa podobnie jak w maju udałem się wraz z kompanami na Sępią Górę. Smaczny, podjeździk.Polecam. Tedzik zarzucił swoje tempo, a ja z Dragonem trzymaliśmy bezpieczny dystans. Nadmienie , że podjazd jest asfaltowy. Było dość upalnie, więc w końcówce pot zalewał mi oczy, ale cały czas trzymałem równiutkie tempo.

UCI MTB World Cup Nové Město na Moravě 2011

Takie imprezy nie bywają często w miarę blisko Żar dlatego już na początku roku, gdy dowiedziałem się, że Puchar Świata w XC odbędzie w Czechach postanowiłem, że tam pojadę...
Nie będę się rozpisywał, na temat jak dojechaliśmy, ile czasu tam jechałem itp. Po prostu gdy wszedłem na teren miasteczka Pucharu Świata wyścig elity kobiet juz trwał, a dobiegająca wrzawa z lasu przyprawiła mnie po prostu o ciary na cały ciele!

Od razu udaliśmy się na trasę, która przypominała swoim podłożem Szczawno Zdrój. Nie było zbytnio kamieni, skał, jedynie  sztucznie zbudowane przeszkody z materiału skalnego. Jednak podjazdy, które zawodnicy mięli do pokonania były bardzo sztywne!
Trasa była świetnie rozłożona, ponieważ wcale nie trzeba było iść gdzieś daleko by podziwiać najlepszych z najlepszych w akcji. Stojąc w jednym miejscu można było obesrwować jadących kolarzy wpierw na podjeździe a następnie za chwilę na zjeździe.
Po zakończeniu rywalizacji kobiet, którą wygrała Catharine Pendrel, której udało się pokonać dominującą ostatnio Julie Bresset. Tuż za nimi przyjechała moja jedna z ulubuinych zawodniczek: Irina Kalentieva, a następnie wracająca do formy Gunn Rita Dahle. Nasza jedyna zawodniczka która startowała- Anna Szafraniec, która miała od nas myślę,że super doping była 29ta.

Po dekoracji kobiet udaliśmy się do "miasteczka" pucharowego, gdzie można było popatrzeć na najnowsze modele rowerów, sprzętu i przede wszystkim gwiazdy, które na co dzień widuje się jedynie w necie lub gazetach. Mnie oczywiście najbardzie interesował namiot SPECIALIZEDA:)

MTB Wilcza- Czerwieńsk-07.08.2011

start

Kolejny wyścig z cyklu Grand Prix MTB Lubuskiego, po raz pierwszy zawitał do Czerwieńska. Na wyścig wybrało się jak zwykle paru zawodników i ex zawodników z teamu. Pierwsze doniesienia z trasy mówiły o morzu piachu...I tak też było, z tą różnicą, że trasa nie była całkowicie płaska.
Start i meta usytuowane były przy hali sportowej LUBUSZANKA. Po około 200 metrach czekał na nas jeden z trzech podjazdów na trasie. Z tym, że ten podjazd był mocno piaszczysty:

podbieg, tuż po starcie

 Tuż za tym podjazdem znajdował się w sumie jedyny zjazd, oczywiście też piaszczysty:)

V Wyścig MTB Łagów- Sieniawa 17.07.2011

Kolejny weekend i kolejny start. Tym razem w Łagowie, po raz trzeci. Do pierwszego mojego startu w tej imprezie nie lubię za bardzo wracać, ze względu na to, że był to pierwszy wyścig po kontuzji. Zeszłoroczny już był ciekawszy. Tym razem organizatorzy wydłużyli lekko trasę do 32 km, która przebiegała po Łagowskim Parku Krajobrazowym z najwyższym punktem na trasie Gorajec.
Na wyścig wybrałem się tradycyjnie z rodzinką oraz Dragonem. Na miejsce przybyliśmy dość późno więc w biurze zastaliśmy kolejkę. Ale jakoś to w miarę szybko poszło, więc po chwili już mięliśmy odebrane numery startowe.

Przed 12:00 ustawiliśmy się w centrum miasta by punktualnie w południe wyruszyć na trasę. Czułem się dobrze i od razu złapałem czub i początkowe metry po asfalcie nie był zbyt mocne dla mnie. Po wjeździe w "teren" początkowe kilometry był płaskie po bruku. Byłem tuż za pierwszą uciekającą grupą, jedynie kilku zawodników mnie dogoniło.Gdy zaczęły się podjazdy, które były w miarę wymagające, gdzie można było narzucić swoje tempo doszedłem ich, a następnie wyprzedziłem, by zrobić sporą przewagę, która  pozwalała mi na utrzymanie bezpiecznej przewagi.

Wypadek- mojego lidera

W zeszłym tygodniu mój kolega, najlepszy zawodnik z Żar, były klubowicz Łukasz Pihulak, obecnie członek Boplight Aminostar Team Świdnica, zwycięzca najcięższych maratonów z serii MTB MARATHON na treningu w Zielonym Lesie na jednym z technicznych zjazdów w wyniku upadku uszkodził kręgosłup na odcinku piersiowym (pęknięcie kręgu th12).W chwili obecnej od tygodnia Łukasz przebywa w Szpitalu Wojewódzkim w Zielonej Górze, gdzie czeka na operacje.
Nie wiem, ale mogę powiedzieć co Łukasz czuje, cztery lata temu przeżywałem podobne chwile, jednak Łukasz jest w gorszej sytuacji. Na chwilę obecną najważniejsza jest wiara, że za jakiś czas nasz kolega, przyjaciel wróci  na arenę MTB  w jeszcze lepszej formie. Piszę tak dlatego, że znam tego chłopaka od lat i wiem na co go stać! Także moi mili trzymajmy kciuki za PIHULA!

Grand Prix MTB Lubuskiego # 3

Nic z rana nie zapowiadało takiej pogody. Było pochmurnie i dość rześko...Wstałem dość wcześnie, ponieważ małżonka opuściła dom o 7 rano pozostawiłem sobie trochę czasu na spakowanie siebie i syna na wyjazd. O 8:00 byłem już z Igorem w aucie. Po chwili zjawili się stali kompani: Tedzik i Dragon i ruszyliśmy na podbój Ochli. Z  tą edycją Grand Prix Zielonej Góry wiązałem nadzieje na zajęcie wysokiego miejsca. Drugą edycję na terenach MOSIR'u opuścilem...na rzecz treningu. Wpierw udaliśmy się do Adasia, gdzie czekała juz moja żona, i tam zostawiłem Igora. Po chwili wróciłem na Ochlę, gdzie chłopaki mięli dla mnie już numerek startowy. Szybkie przebieranko i objazd trasy. Tym razem runda była lekko krótsza- 6,5km, niemniej nie za łatwa. Dwa sztywne podjazdy...i jeden a'la trawa dobijający. Mnie coraz bardziej przerażał upał. Z minuty na minutę robiło się upalniej. I to mnie w pewien sposób przerażało.

Punkt jedynasta wystartowaliśmy. Trzymalem swoje tempo, jednakże na pierwszym z podjazdów czułem, że ten wyścig to nie będzie to. Nie czułem tego w korbach. Na dwóch garbach Tedzik poszedł jak strzała, więc powtórzyła się sytuacja z Żary XC 2010. Upał po prostu mi nie służy. Z okrążenia na okrążenie traciłem moc. Nawet nie było mowy by rywalowi, który mnie wyprzedza utrzymać koło, nie mówiąc o kontrataku. Pomimo to na "jagodach" jak mawiają zielonogórscy bikerzy udało mi się za każdym razem podjechać.
Na 4- ostatnim okrążeniu przed wierzą Bismarcka doszedł mnie mój przyjaciel Adaś, krzycząc- "Kris- po 6 latach, w końcu!!!". Adam był  za bardzo zdetronizowany by mnie pojechać, że chyba za bardzo w to uwierzył. Ale ja wzbierając w sobie resztki siły na płaskim odcinku przed "jagodami"  lekko odpocząłem i tuż przed wjazdem na ten najsztywniejszy podjazd na rundzie wyprzedziłem mojego ostatniego oponenta

Wiedziałem, że jeśli tu nie zaatakuje Adaś odniesie tryumf. I udało się...To było jedyna pozytywna chwila tego wyścigu. Dziś nie walczyłem z rywalami. Byli mi obojętni. Dziś walczyłem z samym sobą i marzyłem by w końcu ta masakra się skończyła.

 Ostatecznie zająłem 20 miejsce open i 8 w M3 z czasem 01:20:27-jednym słowem słabiutko.

7. Oberlausitzer-MTB-Marathon

Dziwny przypadek, kolejny start i trzeci raz pod rząd  w Niemczech u naszych zachodnich sąsiadów. Tym razem padło na maraton. Kameralna imprezka w kurorcie Jonsdorf koło Zittau w Górach Żytawskich.
Co mnie skłoniło, by wystartować w tej imprezie? Kolega Mike z Niemiec zaproponował mi ten wyścig. Więc postanowiłem szybko skontaktować  z organizatorami, czy jest możliwość płatności na miejscu. Dostałem odpowiedź potwierdzającą. 7 euro, za dystans 25 km do śmiech na sali.
Trasa zapowiadała się dość ciekawie- 780 m przewyższenia na 25 m.

 Na wyścig wybraliśmy się kwartetem: Tedzik, Kiełbas, Dragon i ja. Wszystko fajnie, ale pogoda była niezbyt nastrajająca. Około 10'C i deszcz...I to nie jakiś deszczyk lajtowy, tylko ulewa non stop. No ale humory nas nie opuszczały. Na miejsce dotarliśmy w miarę szybko, jak to bywa na niemieckich drogach.
Odebraliśmy numerki oraz pakunki z podarkami w postaci pompki Zefala...
Tu na maratonie każdy dystans ma osobny start. Kiełbas jako hardcorowiec wybrał rundę 65 km, Tedzik 50 km, a ja z Dragonem optymalne 25 km. W sumie bardzo się cieszyłem, że dokonałem takiego wyboru, ponieważ warunki były ekstremalne...
Na pierwszy ogień poszedł Kiełbik- o 10:00- 65 km, następnie- Tedzik- 10:1 i ja z Dragonem o 10:30.  W momencie naszego startu o 10:30 przywaliło niesamowicie. To nie był deszczyk tylko ulewa.
Start po asfalcie, lekko cały czas do góry. Po chwili asfalt zmienił się w teren i przewężenie, ale caly czas było pod górę. Przez chwilę Dragon jechał pod górę przede mną. Jak zwykle sie natrudziłem, by go dogonić i wyprzedzić. Podjazd był w miarę, jednakże trakcję utrudniała wymyta nawierzchnia i ciągle spływające strugi wody. Na zjeździe nie szalałem, Ci którzy zostali na podjeździe mnie dogonili. Jednakże miałem świadomość, że przed nami niedługo dłuuugi podjazd. Tam obrałem jedno tempo i posuwałem się do przodu. Do 15 km bardzo mi się dłużyło. Na podjazdach było gorąco mi, a na zjazdach czułem jak przenika mnie zimno. Nie wspomnę, o tym, że non stop padał deszcz. Na końcówce ok. 5 km przed metą dosłownie było chyba oberwanie chmury...Zrobiło się tak ciemno, że nic nie widziałem przez zachlapane okulary. Na końcówce dałem z siebie wszystko. Po przybyciu na metę, cieszyłem się, że wybrałem dystans 25 km...
Zająłem 6. miejsce w kat. M3. Organizacja, fajna trasa, sprawiło, że za rok jeśli będę mógł to się tam pojawię:)

Summer in the City

Photo: Michał Jędrzejczak

V Heavy 24 h MTB Race, Chemnitz, Niemcy

Mitteldeutschlandcup- Sebnitz, Niemcy 12.06.2011

Ta impreza już dawno chodziła mi po głowie. Dostałem zaproszenie mailowe na ten cykl na klubową skrzynkę. Niestety do Bautzen nie udało się pojechać, ale tu termin i inne okoliczności sprzyjały. Oglądając w sieci filmy z poprzednich edycji byłem "podjarany" trasą. Opis na stronie sebnitzkiego klubu i organizatora też zachęcał m.in.: rock gardenem, oraz 160 m przewyższenia na 4,2 km rundzie.

MTB Maraton Euroregionu Nysa Bolesławiec

Można by rzec: " Kto nie ma w głowie ten jedzie bez SPD"... I tak tez się stało. Drugi start w tym sezonie  wypadł w  Bolesławcu. Maratonik...Gdy już byłem gotowy by się lekko rozgrzać okazało się, że zapomniałem butów SPD. Od razu udałem się do biura zawodów i spotkałem tam samego głównego organizatora wyścigu, w osobie Prezesa Cyklosportu Bolesławiec, Pana Jacka Domowicza. Stary znajomy szybko zorganizował mi buty SPD, jednakże co się okazało...Bloki były od cranków...Więc wystartowałem w trampkach. W sumie aż tak się nie zagotowałem jak to zwykle było. Po prostu podszedłem do tego startu z dystansem. Niemniej jednak  spodziewałem się czegoś innego. Pomijając fakt, że jechałem bez SPD. Trasa nijaka. Pole, wiatr i piach...Punkt 11:00 może z 30 zawodnków wyruszyła na trasę by walczyć z upałem, kurzem i wiatrem. Ustawiłem się z tyłu stawki, ponieważ bez spd raczej nie mogłem pójść ostro do przodu. Czub praktycznie zaraz odjechał a ja goniłem tylko Bartucha i Dragona...Bo tylko ich miałem w zasięgi  i jednego gościa z Cyklosportu. Dogoniłem ich na jakimś 5 km. Trochę odpocząłem i wyszedłem na zmianę. I po chwili zostaliśmy sami, koleś z cyklosportu nie wytrzymał naszego tempa. Dragon jak zwykle rwał. Starałem się trzymać jego tempo. Jednakże na nierównościach ciężko mi było.  Po jakiejś chwili jechaliśmy z Dragonem już tylko we dwóch, Bartuch gdzieś został. W końcu gdy dojechaliśmy do lasu, odrobina cienia dała lekką ulgę. Dogoniliśmy jednego zawodnika z defektem, który po jakimś czasie nas doszedł, wówczas Dragon skoczył a ja nie zareagowałem więc zostałem sam. Na powrocie przed bufetem sznurówka wkręciła mi się w korbę, więc musiałem na chwilę stanąć, wówczas Dragon mi całkowicie odjechał. I w tym momencie dogonił mnie jakiś masters, ale gdy tylko ruszyłem nie dałem mu złudzeń. I samotnie dojechałem do mety... Zajmując 6. miejsce w mastersach.
Podsumowując muszę przyznać, że imprezę uważam za udaną, pomimo niezbyt atrakcyjnej trasy, a humoru nawet mi nie popsuł brak butów SPD, i przede wszystkim w tym wszystkim chodzi. Ride for fun!

Grune Wald- it's my life!

We wtorkowe późne popołudnie od razu po pracy wybrałem się w końcu do naszego/mojego Zielonego Lasu. Tedzik, Masło, Gutek, Olaf i Krupek...Było ciekawie. Za punkt wyjścia uznaliśmy wieże Bismarcka. Pierwszą rundę prowadził Tedzik. Trzymałem jego koło na podjazdach, jednakże na zjazdach nieznacznie odstawałem. Jednakowoż większość chłopców będących ze mną  na treningu jeździ od 2-3 sezonów, to opowiadałem im w międzyczasie jak prowadziły co poniktóre trasy wyścigów organizowanych w Zielonym Lesie od 2002 roku!!!
Następną rundę prowadziłem ja, wybrałem jak najdłuższe podjazdy w Zielonym Lesie. Satysfakcja była gwarantowana:) Po udanym treningu odprowadziliśmy Tedzika do Sieniawy przez Olbrachótw. Łącznie wyszło prawie 40 km.

Podsumowując muszę napisać, że będzie mi brakować wyścigów w Zielonym Lesie. Imprezy z cyklu Grand Prix Lubuskiego to spacerek w porównaniu przy poziomie trudności jaki oferuje Zielony Las, jedynie imprezy na Ochli mniej więcej odpowiadały poziomowi Zielonego Lasu. Jednakże jak widać nie ma chętnych by zrobić coś w tym kierunku, zarówno w cyklu GPL jak i w Żarach:(

NIGHT WARRIOR SESSION

Trening...

Na gorąco...88 km w 2h 41 min. I na koniec rozgrywka. To lubię...Nóżka kręciła...

Singltrek pod Smrkiem

O tym jak było nie trzeba pisać...Wystarczy obejrzeć film z mojej kierownicy. Czad, czad i jeszcze raz czad...Ale od początku.

Po ostatniej wizycie na Singlu stwierdziłem, że trzeba to miejsce odwiedzić jeszcze raz. Ponieważ byliśmy już lekko ujechani i czułem niedosyt. Przy okazji obiecałem mojej żonie, że zabiorę ją na super traskę...
Korzystając z wolnego weekendu i super pogody wybraśliśmy się z ekpią: Tedzik, Dragon, ja, żona, Igor oraz Kiełbik w osobnym transporcie na wypad...Na miejsce miał dojechać też Adam M. ex. klubowicz i tak też zrobił, po wczesniejszym uzgodnienu koordynat miejca spotkania.

Igor

Pierwszą rundę zrobiłem wraz z Igorem, który podróżował na siedzonku. Ktoś powie- stary oszalał...! Otóż nie. Ponieważ ostatnimi czasy Igor w drodze do przedszkola karze mi wybierać najtrudniejsze ścieżki w parku miejskim, gdzie dwa lata z rzędu miał miejsce  wyścig dla dzieci i młodzieży po rozmowie z synem postanowiłem się  z nim przejechać po trasie. Singiel ma to do siebie, że praktycznie jest równy, nie ma korzeni ani kamieni, które powodowałby dyskomfort podróży w foteliku. Jedynym mankamentem tej wyprawy były "hopki", ale na nich wytracałem prędkość by mocno nie podskakiwać wraz z moim super pasażerem. Ogólnie Igorowi się podobało. Mnie również...w szczególności podjazd asfaltowym przerywnikiem...I tak po ponad półtora godziny dotarliśmy spowrotem na parking. I wtedy.....ATAK!

Tedzik

Druga runda to miała być czysta adrenalina i fun z jazdy. Pięć osób, praktycznie koło w koło na krętej ścieżce...I tak też było, co widać na załączonym filmie. Co prawda nie posiadamy mega umiejętnści w skokach czy innych trickach, ale singiel daje niesamowite wrażenia z jazdy, upajanie się jednością : ja i rower, jednakże o sekundę spóźniony skręt może skończyć poza trasą...


Podsumowując można powiedzieć, że żeby przekonać się jaką frajdę z jazdy daje singiel, trzeba po prostu się tam wybrać... POLECAM!

Kris on the track

Kiełbik aka Alberto

prepering to start

....

Grand Prix MTB Lubuskiego # 1 Drzonków 08.05.2011- english

This year I started season  later than last year, so I was not sure where I stand, what my form is. But I have to write that the start really satisfied me.Although the route in Drzonków did not belong to my favorites, becouse it was extremely flat profile, without any technic sections, but I did my best in 100%.

Grand Prix MTB Lubuskiego # 1 Drzonków 08.05.2011

Grand Prix MTB Lubuskiego #1- Drzonków- 3m kat. M3, 8 open- 1:49:58

Start

W tym roku dość późno rozpocząłem sezon, dlatego też nie byłem pewny na czym stoję. Ale muszę napisać, że ten start na prawdę mnie usatysfakcjonował.
Pomimo, że trasa w Drzonkowie nie należała do moich ulubionych, a wręcz przeciwnie do mniej lubianych ze względu na bardzo płaski profil, praktycznie żadnych "odcinków specjalnych" pojechałem na 100% swoich możliwości.

4 pętla

Od początku. Dystans  na edycji kończącej Grand Prix MTB Lubuskiego 2010 był o 16 km krótszy, czyli o dwie rundy. Nie wiedziałem co na ten temat myśleć, czy to dobrze, czy źle, czy wytrzymam mocne tempo, czy z początku jechać swoje. Jednak gry ruszyliśmy punkt 11:00 postanowiłem jak najmocniej się da pójść do przodu. Co prawda paru zawodników mi odjechało, ale starałem się zbytnio nie wychylać i jechać swoim tempem. Zalapałem się z "szosowcami" i rywalem z M3, niestety jeden z moich "konkurentów" z M3 miał kraksę...Na początku było ciasno, w połowie pierwszego kółka jechałem już tylko w 4 osobowej grupie, reagowałem na bardziej płaskich odcinkach na szarpnięcia szosowców. 

5 pętla

Na jednym z kółek doszliśmy dwóch zawodników  i była już nas szóstka. Na czwartym kółku zaczęliśmy zbliżać się do Speedka by go dogonić przed końcem 4 rundy. Po czterech rundach zerknąłem na czas przejazdu i byłem mile zaskoczony, ponieważ był on krótszy o 3 minuty niż  na zeszłorocznym wyścigu. Więc obserwując sytuację i oceniając swoje możliwości na dziś stwierdziłem, że spróbuje w miarę możliwości podkręcać tempo na singlowych odcinkach, które były minimalnie pod górkę, jednakże po bardzo nie równej nawierzchni, co sprawiało, że traciło się rytm jazdy, a ja lubię takie odcinki, więc tam dokręcałem i kontrolowałem sytuację w tyle, a wszystko to zacząłem na 5 okrążeniu. Moje zabiegi miały efekt w postaci porwania się pociągu. Na płaskim szutrowym odcinku odpoczywałem, by na "zmarszczkach" znów dokręcać. A wszystko po to by zgubić rywali z M3. Na szóstym kółku całkowicie wyszedłem na pierwszą pozycję by dokręcać tempo, jak najbardziej możliwe, ponieważ atak na jednym z minimalnych podjazdów nie miał sensu. I muszę przyznać, że plan się powiódł. Rywal z M3, Mariusz skoczył to przodu na jednym  z krótkich brukowych podjazdów, który był poprzedzony szutrowym odcinkiem...Ale został od razu zkontrowany  zawodnikami z DREAM TEAM'u i w tym momencie również skoczyłem za nimi. Skupiony tylko na tym, by dowieść obecną pozycję do mety. Jednak na mecie okazało się, że jeden zawodnik w barwach DREAM TEAM'u był z mojej kategorii. Jednakże 3 poz. w M3 i 8 open jest jak najbardziej dla mnie zadowalająca. Dobrze jest, gdy wyścig można uznać za udany, samopoczucie jest najważniejsze i samoocena startu, to wszystko w późniejszym czasie mobilizuje bardziej do działania.